De prodigiis et ostentis De l'an 201 à l'an 500 266 Anno domini 203 In monte Boebio (alias Vésevo) ignis maximus, ineoque tantus mugitus extirere, ut Capuam usque audirentur. Vide plura apud Xiphilinum in vita Severi. 267 Anno domini 204 Decimo Severi principatus anno, cetus maximus appulit in eum portum quem Augustum appellant, in eoque captus est. Cujus ceti figura introducta in amphitheatrum, quinquaginta ursos absorbuit. Praeterea cometes Romae per multos dies visus est, fuitque opinio eum, magnum aliquod malum portendere. Plautianus ob insignem licentiam et crudelitatem interfectus est. Anno domini 208 Severus Romanorum imperator cum jam in Britanniam proficisceretur, fulmen in statuam ipsius quae ad eam portam collocata erat qua exercitum erat educturus, quaeque spectabat in viam , qua illuc itur, cecidit, tresque literas de nomine ejus delevit. Itaque Severus, ut vates praedixerant, ex Britannia nunquam reversus est. Anno domini 219 Diadumeno Macrini imperatoris filio, in agro ambulanti, aquila pileum abstulit, quem in capite cujusdam regiae statuae deposuit. 268 Mox Opilius Macrinus praefectus praetorii, post Bassiani necem cum filio Diadumeno imperavit menses 14 tantum, ac ab exercitu occisus est uterque. Anno domini 220 Antonius Caracalla Romanorum imperator paulo antequam à suis interficeretur, fores jocinorís victimae clausae sunt, atque cum exiret per portam, à leone (quem educaverat quemque ad mensam lectumque admittebat, interdumque publice deosculabatur ) tunica deprehensus atque ne ulterius iret, lacerata veste, detentus est. Alexandriae ubi tum erat, magnum incendium omnem interiorem templi Serapidis partem invasit, in quo tamen solus gladius quo Antoninus Getam fratrem interfecerat, conflagravit, caeteris omnibus ab ignis injuria conservatis. Praeterea Romae factis ludis Circensibus, simulachrum Martis, quod erat habitu triumphali, decidit. Quod etsi fortasse minus admirationis habet, tamen id multo est maximum, quod Prasini milites victi, ut viderunt in summo obelisco graculum maxime garrientem, eum omnes spectare, ac repente uno ore, quasi praemeditati essent, ita conclamare coeperunt. Martialis, ave Martialis, oportune te vidimus. Id enim factum est non graculi causa, cui Martialis nomen aliquando fuit: sed quod in eo, tanquam divino quodam afflatu Martialem percussorem Antonini salutaret. Stella per multas noctes (imperante Macrino) visa est ab occidente in orientem solem. Macrinus igitur in bello contra Artabanum bis turpiter victus, magna pecunia pacem coemere est coactus. Et mox alterum coortum Romanis non cum barbaris nationibus, sed civile bellum in quo milites tumultuari coeperunt, quod Macrinus minus erga ipsos comis atque humanus esset, quodque non daret eis pecuniam tam amplam ut caeteri dedissent, etc. 269 Anno domini 229 Amonius Alexandrinus philosophus et Christianus, asinum animalium omnium stupidissimum, sapientiae auditorem habuisse dicitur, teste Suida apud Volaterra libro decimo tertio capite 3. Anthropologia: Note: Raffaello Maffei, alias Raphaelis Volaterranus, a écrit: Hunc Amonium dicunt habuisse asinum sapientiae auditorem: rem quidem prodigiosam author Suidas. Quant au pseudo Suidas, c'est à dire la Souda, on y trouve: ὅτι Ἀμμωνιανῷ τῷ γραμματικῷ συμβέβηκεν ὄνον κεκτῆσθαι , σοφίας ἀκροατήν. Parce qu'il arriva à Ammonianus le grammairien d'acheter un âne, comme auditeur de sa science. Manifestement, Lycosthènes a lu Maffei mais pas la Souda. Anno domini 241 Eclipsis solis facta tanta, quae tenebras sicut nox induxit. Eo anno Gordianus junior puer 13 annorum, Caesar est adjunctus. Maximinis vero ad Aquileiam à militibus occisis, et isti duo à senatu creati militum seditione; non longe post sunt interfecti. Quibus extinctis, imperavit Gordianus annos sex. Note: Il y eut une éclipse annulaire visible dans le sud de la Gaule et de l'Espagne en 241, et une éclipse totale visible dans le bassin Est de la méditerranée en 240. Anno domini 243 Defecit sol Gordiano principe, ita insigniter, ut tenebris terrae inductis nihil omnino posset agi nisi luminibus accensis. Est et terra sub eo adeo horrende concussa, ut urbes quaedam subito hiatu sint cum populis absorptae, Capitolinus autor est, quod miror ab Eusebio praetermissum , qui naturae haec portenta diligenter est executus. Senatus nuncio de Gordiani morte accepto, Marcum virum gravitate et sapientia singulari imperatorem constituit, qui paucis diebus quibus fuerat imperium adeptus, vita decessit. Note: Il n'y eut aucune éclipse totale dans le monde méditerranéen entre 240 et 265. L'obscurité provient donc d'un autre phénomène. 270 Anno domini 220 Aetna mons vulgo Montgibel, suis mirus incendiis, cum sit materia plenus sulphurea, quae humidis generatur nutrimentis, exarsit altero post sanctae Agathae Catinensis martyrium anno. Thucydides ab eo tempore quo Graeci Siciliam tenuerunt, tres Aetnae ignis inundationes commemorat: de quibus post Strabonem, Orosium, Eutropium, lege etiam Sebastianum nostrum Munsterum in opere Cosmographia Anno domini 258 Valeriani persequutionem dira naturae portenta omnibus terris praecesserunt. plures enim dies veluti tenebris jacuit terra obvoluta, auditumque tonitruum terra mugiente non coelo tonante, secutusque, ut solet, motus terrae ingens, quo plura aedificia cum habitatoribus subito terrae hiatu absorpta sunt, multique mortales nimio terrore exanimati, sed id malum Asiam praecipue habuit obnoxiam, mota est Roma, mota et Lybia, terraeque hiatus vastissimi pluribus extiterunt locis. 271 Maritimas urbes subitum mare obruit. Pestis inde orta, sed Romae et in Achaia praecipue laboratum. quina millia funerum uno die sunt elata. Anno domini 264 Terraemotus multi maximique, et tenebrae multis diebus. Pestis item maxima urbem Romam, et alia loca afflixit. Anno domini 278 Aurelianus imperator, cum adversus Christianos novam meditaretur persequutionem, fulmine, quod juxta eum comitesque ejus ruebat, nihil ad meliora flexus, sed scriptis jam mandatis in Christianorum perniciem, à suis Bizantium inter et Heracleam occiditur. Anno domini 306 Terraemotu horribili apud Tyrum & Sydonem multa opera conciderunt, et populus innumerabilis oppressus est. Eodem anno mense Martio in diebus Paschae, ecclesiae subversae sunt, et magna est Christianorum facta persecutio. 272 Anno domini 308 Apud Daphnem amoenum illud et ambitiosum Antiochiae suburbanum, visu relatuque horrendum natum est Constantii imperatoris temporibus monstrum, infans scilicet, ore gemino, dentibus cum binis, et barba, quatuor oculis , brevissimis duabus auriculis. Anno domini 315 Constantinus Magnus contra Maxentium, qui ob libidincm et crudelitatem maxime populo infensus erat, pugnans, in aethere crucis vexillo conspecto, vocem audivit, ὲμ ΤΤω μἱκα, in hoc vince. Anno domini 320 Circa haec tempora in Laterano visa manus invisi authoris, qua ad parietem scribebatur cunctis videntibus simul ac legentibus : HODIE VENENUM ECCLESIAE INFUSURUS EST. Et hoc illa die dum Constantinus Magnus imperator Sylvestro pontifici dedit Ecclesiae Romanae palatium Lateranum, urbem Romam ac Italiae provincias. Malleolus de nobilitate. Anno domini 323 Circa annum Domini trecentesimum vigesimumtertium, Arrius Presbyter de Ecclesia ejectus, pestilentem haeresin excitavit, et longe lateque sparsit. Hanc haeresin cometas praecessisse , Peucerus scribit in libro de Divinatione 273 Anno domini 340 Terraemotus multas urbes obruit. Franci à Constante perdomiti et in pacem recepti sunt. Impietas Arriana Constantii regis fulta praesidio, exiliis ac carceribus ac variis afflictionum modis, primum per Athanasium, deinde per alios episcopos persecuta est. Anno domini 341 Circa annum Domini 341 denunciata est mors Constantini imperatoris per stellam crinitam, quae inusitatae magnitudinis aliquot mnesibus refulsit. Orosius libro 7 capite 9. Eutropius 11. Niphus imperatorem anno Domini 324 scribit mortuum esse. Luctuosum bellum & motum qui sequutus est principis obitum portendit. Anno domini 343 Eclipsis solis facta est, et terraemotus multas urbes subvertit. Bellum contra Persas gravi Romanorum damno gestum est. Anno domini 343 Terraemotu multae civitates orientis conciderunt. Arriana haeresis ex hoc tempore Constantii imperatoris praesidio, exiliis, carceribus, & variis afflictionum modis, primo Achanasium, deinde omnes non suae partis Episcopos persequuta est. Franci à Constante perdomiti. Hermogenes magister militiae, Constantinopolim tractus a populo, ob Paulum Episcopum, quem regis imperio ac Arrianorum factione pellebat. 274 Anno domini 344 Terraemotus Antiochiam praecipue & orientis partes anno jugiter commovit. Concilium Arrianorum Antiochiae habitum, in quo Nicaenum damnatur. Anno domini 344 Neocaesarea terraemotu in Ponto subversa, excepta Ecclesia. Sapor Persarum rex Christiano denuo persequitur. Anno domini 348 Dirachium terraemotu corruit, et tribus diebus ac noctibus Roma nutavit, plurimaeque Campaniae urbes vexatae sunt. Anno domini 350 Magna est facta solis defectio. Christiani eo anno cum Persis ad Singaram nocturno praelio misere conflixerunt. Nisibis obsessa à Persis: et Bizabdae, Amidaque captae sunt. Maximus Hierosolymorum episcopus moritur. 275 Anno domini 362 Concilium Nicaeum secundum, ab Arrianis contra Christianos congregatum, hoc anno terraemotu dissipatum est. Nam Eudoxius , ut refert Functius , olim Germaniciae urbis in Cilicia praesul, post mortem Leoncii Antiochenae Ecclesiae Episcopi sedem illam invasit, palamque Arrianam haeresin oppressis orthodoxis, in Ecclesiam reduxit, absente quoque Constantio imperatore, atque in occidentis partibus bella gerente, ipse Eudoxius clam agit apud potentes Palatii, ut in Nicaea Synodus Episcoporum congregaretur, sperans fore, ut congregati Arriani, eam quae antea in eadem urbe aedita erat confessio , hoc conventu unanimi consensu damnarent, ut deinceps successu temporis sub nomine Nicaenae fidei priore conclusione erepta, posterior haec in precio esset, sed Deus qui Ecclesiae suae curam gerit, hoc malum cito avertit. Congregatis enim episcopis, ac ad tractandum de proposito paratis, terraemotus tantus totam undique concussit urbem Nicaenam, ut magna pars aedificiorum rueret, multosque mortales in ea commorantes opprimere, quo infortunio urbis, advenae perterriti, quisque ad sua recessit. Anno domini 363 Nicomedia terraemotu funditus est eversa, vicinis urbibus ex parte vexatis. Paulinus Trevirorum episcopus in Phrygia exulans moritur. Facta est magna fidelium persecutio , in quibus vera fides damnabatur. Anno domini 364 Vera lana pluuiae mixta de nubibus fluxit. Athanaricus Gothorum rex Christianos in sua gente persequitur. Hilarius Pictavis, et Eusebius Vercellensis episcopi mortui sunt, et magna fames in Phrygia secuta est! Anno domini 366 Nicomedia et pars Nicaeae urbis terraemotu collapsa. Anno domini 367 Judaei cum instinctu atque jussu Juliani templum Hierosolymitanum restaurare jam vellent, terraemotum primum ingentem ortum esse dicunt, qui tam horrendus fuisse dicitur, quod ejus concussione exipsis fundamentis lapides ejecerit, vicina aedificia solverit, atque magnam hominum multitudinem aedificiorum ruinis oppresserit. Caeterum cum iterum sructuram mox experirentur, ignis ex ipsis fundamentis exiliens, et alius item de coelo imminens, plures quam terraemotus, consumpsisse fertur. 276 Igni porro caelitus demisso, mallei, scalptra, serrae, secures, asciae, et quaecumque ad aedificationem commoda, operarii comportaverant, celeriter in cineres redegit, quod incendium die toto grassatum est. Sed aliud etiam accessit miraculum, nam proxima nocte sua sponte vestes Judaeorum crucis signis radiorum instar conformatis, sunt consignatae. Itaque omnes, vestitum tanquam stellis variegatum et lanifica arte atque solertia distintum, habuere, quo illucescente die viso eluere atque detergere crucis notas conati, nihil egere. Iterum gravis terraemotus ingruens lapides reliquos ex fundamentis ejecit atque dissipavit, atque insuper saeua quaedam oborta procella, calcem et ipsum innumerabilium medimnorum in aërem ventilando, dispulit. Item qui subito ex partibus inferioribus proserpsit ignis, innumeros quoque temporis momento,consumpsit. Julianus imperator apostata, cum in Thraciam proficisceretur, ubi ad ejus regionis montes pervenit, eo tempore cum post vindemiam Vergiliae occiderent, vites gemmis et vuis recentibus germinarunt, et ros ex aere in ipsum comitesque ejus ita diffusus est, ut gutta quaelibet in sagis illorum crucis formam representaret. Caeterum per vuas immaturas prodigiose intempestium ejus minimeque diuturnum imperium est designatum. Crux autem Christianorum doctrinam coelestem esse, omnesque ea consignari oportere portendit. 277 Julianus Apostata cum sacrificaturus solennem hostiam mactaret, in ea crucis signum corona circumdatum apparuisse ei dicitur, quod eis, qui illi operam dabant, non parvum incussit timorem. Christi potentiam doctrinamque nostram perpetuo duraturam, suspectam habentibus: quod corona victoriae signum esset , et circularis forma omni ex parte initium capiens, atque in seipsam desinens, finem nullum portenderet. Anno domini 369 Terraemotu per totum orbem facto , mare litus egreditur et Siciliae multarumque insularum urbes et innumerabiles populos oppressere. 278 Procopius qui apud Constantinopolim tyrannidem invaserat, apud Phrygiam Salutatem extinctus est, et plurimi Procopianae partis caesi atque proscripti. Damasus Romanae ecclefiae episcopus ordinatur, et mox Ursinus à quibusdam episcopis constitutus, Sicinum cum suis invadit , à quo Damasianae partis populo confluente, crudelissimae interfectiones diversi sexus perpetratae. Anno domini 370 Maximum fuisse motum in toto pene orbe temporibus Valentiniani, Valentisque imperatorum, gravissimi authores testantur, in quo illud insigne fuit, quod disjectis aquis, paterent abdita maris: et quaecumque antea solem viderant, valles montesque, tunc illustrarentur. Eodem impetu translatae naues, etiam super tecta Alexandriae, unam vidit jam vetustate corruptam duobus millibus passuum, juxta Methonem Ammianus Marcellinus. Eo anno Valens contra Procopium qui in Bythinia tyrannidem exercebat, bello adortus eft. Anno domini 371 Grando mirae magnitudinis Constantinopoli decidens, multos homines ac pecudes extinxit. Item lana vera pluuiis immixta apud Atrebatas de nubibus decidit. Anno domini 372 Valens Romanorum imperator cum contra Procopium belligeraret, grando maxima lapidibus ingentibus persimilis decidit, et motus terrae graves variis in locis maximum Nicaeae Bithynorum urbe, ea universa prostrata, damnum dedere. Nec multum intercessit temporis, quum alius terraemotus obortus, idem Germae Hellesponti civitati fecit. Haec porro omnia turbarum ecclesiasticarum fuerunt indicia, de quibus Nicephorus. Anno proximo Hartanaricus rex Gothorum in Christianos persecutione commota, plurimos interfecit, et de propriis sedibus in Romanorum solum expellit. Vincentius libro 15 capite 51. 279 Anno domini 377 Cometa facto, factus est terraemotus fere per totum orbem , propter quem mare littus egreditur, & Siciliae multarumque insularum urbes et innumerabiles populos oppressit. Eo anno Valentinianus augustus Saxones in terra Francorum oppressit. Anno domini 382 Cum Valentinianus imperator in Sabaria urbe esset, noctua super cacumen balnei sedit, moestum & lugubre canens: aderat ipse imperator, ob id non defuere qui saxis et sagittis illam impeterent, et quamvis colimarent, non potuere illam unquam abigere: itaque paulo post, vixque una intermissa die, repente interiit. affuere & alia signa, sed communia: hoc vero evidentissimum. Anno domini 384 Theodosii imperatoris temporibus terribile signum in coelo columnae per omnia simile apparuit, et eo anno Gregorius Nasianzenus episcopus obiit. Anno domini 389 Stella à septentrione gallicinio surgens & in modum Luciferi ardens, priusquam splendens apparuit, vigesima die desiit esse. Per idem tempus grando crepitans per biduum continuum plurima cecidit, pecudum arborumque pernicies. Longobardi eorum ducibus defunctis , primum sibi regem crearunt Algemundum, Aronis filium. Templum Serapidis apud Alexandriam , Theodosii imperatoris edicto solutum eft 280 Anno domini 393 Theodosio imperante prodigia insolita visa sunt, quae futura orbi mala portenderunt. Primum nanque inopinata & insolens stella in coelo mediae noctis tempore prope luciferum refulgens apparuit, circa eum ipsum, qui Zodiacus dicitur, circulum. Ea, quod propter coruscantes radios ingens et lucida esset, non admodum Lucifero cessit. Paulatim vero ad eam ingens etiam aliarum stellarum vis aggregabatur. Spectaculum id si vidisses, apum examini, quae circa ducem suum in orbem obvolitant, contulisses. Et quae veluti ex mutua et violenta concussione ab omnibus eis emicuit lux, in unam quandam commista flammam evadebat: et gladii prorsus ancipitis, magni et horrendi, cum terrore quodam relucens, faciem reddebat. Quod enim reliquae stellae in idem reciderent visum, et una, eaque sola, quae primum conspecta fuerat, habitu toto, veluti radix ad capulum aliquod appareret, et quodammodo fulgorem exhibitae illius stellae omnem proferret, perinde atque ex lucerna funiculus ardens, sic flamma in sublime tollebatur. Quae cum ad quadragesimam usque diem ensifera seu potius ensis formam referens apparuisset, evanuit. Eodem etiam duo hominum corpora visa sunt. Alterum quidem in Syria supra humanam naturam magnitudine excedens: Alterum vero in Aegypto, infra incredibilem staturae brevitatem consistens. Syrus longitudine cubitorum quinque & unius palmi excreverat, quamvis pedes ejus reliquae corporis magnitudini proportione non responderent, introrsum enim intorti et varii erant. 281 homini nomen erat Antonio. Aegyptius autem tam brevis fuit, ut perdici persimilis esset, cui tamen tanta inerat prudentia, qualis homini formoso competit, vox à Musis non abhorrebat. Sermo mentis generositatem spectandam exhibebat. Ex his maximus, viginti quinque explevit annos : minimus autem non multum ab eis abfuit. Anno domini 394 Signum in caelo quasi columba pendens, ardensque par dies triginta apparuit. ln urbe Antiochia nocturno tempore simulachrum foeminae habitu visum est sublime in aëre errare, magnitudine ingenti, et aspectu adeo truci, ut horrorem multum spectantibus afferret. Id in aere per urbis plateas currens, flagello graviter sonanti, aerem diverberabat: unde sonitus prodiit qualem edere consueuerunt , qui ad iram & furorem feras concitant, qui earum spectacula edunt. Et mox eodem mense facta est magna atque cruenta in ea urbe propter tributum a Theodosio extraordinarie impositum, seditio. 282 Anno domini 395 Hoc tempore terraemotus magnus et admirandus extitit, qui priores omnes magnitudine, et celeritate et temporis diuturnitate facile superavit. Nam et menses sex maxime duravit : et non ex intervallo, sed motu continuo omnia concussit, idque per orbem fere universum : adeo ut non solum in urbe Constantinopolitana turres in praeceps jerint, et murus variis in locis ruptus sit, verum etiam circa Chersonesum aedificium, id quod Macrontichos vocant, omne conciderit, et innumerabilia ubique locorum, magnorum operum, templorumque aedificia pessum jerint. Terraemotus iste Alexandriam quoque attigit. Antiochiae autem impetu vehementiore imminens, praecipua quaeque spectacula maxime comminuit. Et innumerabiles accidere casus, non terra tantum verum etiam mari. Alicubi enim terra daehiscens, vicos frequentes absorbuit: alicubi fontes non exigui subito exaruere, quibusdam in locis ubertim aqua profluxit, quae ibi antea eam solita non fuerat. Arbores multae una cum truncis suis radicitus evulsae. Aggeres plurimi derepente existentes, in montes ingentes conformati. Mare terminos suos transgresum pisces ingentis magnitudinis mortuos , veluti funda ejecit, Insulae plures una cum incolis suis submersae , hodie quoque non apparent. 283 Naves undis consertim decedentibus in arida medio mari mobiles consistere visae. Cladem ex eo terraemotu, plurimum sensere Bythinia , Hellespontus, utraque Phrygia, & Orientis pars maxima : sicut dictum est. Invasit quoque occidentis regiones plures. Et cum longo duraret tempore, non ea qua coeperat vehementia grassari perseveravit , verum sensim de impetu aliquid remisit , donec prorsus conquievit. Cladis ea talis fuit, Bizantii autem in maximum conjecti metum, à ruinis aedificiorum sibi timentes, muros reliquerunt, et extra urbem in Campo, qui dicitur, morati sunt, una cum imperatore Theodosio et Patriarcha Proclo continuis precibus incumbentes, Deumque ut propitius eis esset, et ab imminente calamitate orbem liberaret, obtestantes. Et cum aliquando motu eo grassante, terra veluti fluctuans concuteretur , et homines per metum eam ex fundamentis ipsis extirpatum iri vererentur, et omnes litaniis et supplicationibus dediti collacrimarent, et ex profundo intimoque animo misericordiam divinam implorarent, tum miraculum praeter opinionem omnium, quod sensum et metum omnem excedit, subsequutum est : subito namque è medio inspectantibus omnibus, divina quadam vi, puer in aerem sublimis, ad coelum usque tractus, ita ut jam non appareret , sublatus, divinam vocem, qua angelis Deum laudibus ferre mos est, audivit : eaque voce percepta, rursum priore per aerem via, reversus descendit, et episcopo Proclo ipsique imperatori, et multitudini omni supplicationibus operanti, Deumque hymnis celebranti, ab angelis canentibus se verba haec audisse renunciavit: SANCTUS DEUS , SANCTUS FORTIS, SANCTUS IMMORTALIS, MISERERE NOSTRI. Quae ubi Proclus intellexit, statim ad eum modum psallere jussit: et terraemotus statim etiam consistit, omninoque conquievit. Imperator porro Theodosius, et inter foeminas admiratione omnium digna Pulcheria, tanto miraculo perculsi, constitutione imperiali confestim, ut per orbem omnem divinus hymnus iste concineretur, decreverunt. Et ex eo tempore Ecclefia Christi eum acceptum, non quolibet tantum die usurpat , sed etiam cujus liber carminis et laudis Dei initio, ante omnia pleno ore praemittit. 284 puer verborum eorum ministerium exequutus, statim vita defunctus est, et in magna ecclesia quae Pacis nomen obtinet, conditus : Locus autem in quo ille in sublime actus est, postea ῦψωμα θεἱομ , id est, divina exaltatio vocatus est. Notum ventum pro urbe Constantinopolitana spectans. Anno domini 396 Algemundi primis Longardorum regis temporibus, meretrix quaedam unico partu septem puerulos enixa est, et in piscinam projecit necandos, quos Algemundus rex dum forte fortuna invenisset unum ex illis, hasta detractum servavit, nutricique, omni studio alendum tradidit, cui Lamissio nomen inditum est, qui cum adolevisset, ob ingenii magnitudinem, post Algemundi mortem , regni successor factus eft. Anno domini 398 Theodosio imperatore regnante, anno consulatus Arcadii tertio & Honorii secundo, in orientis partibus apud Palestinam provinciam , in castello Emaus, natus est puer perfectus, ab umbilico et sursum divisus, ita ut haberet duo pectora, et duo capita, et unusquisque suos sensus: Unus edebat et bibebat, et alter non edebat, unus dormiebat, et alter vigilabat, nonnunquam simul dormiebant, simul ludebant ad alterutrum, et flebat uterque, et percutiebant invicem. Vixerunt autem annis ferme duobus, et unus quidem mortuus est et alter supervixit diebus quatuor. 285 Anno domini 398 Constantinopolis iram Dei reformidans, igne super nubem terribiliter fulgente, ad poenitentiam conversa, evasit. Ruffinus militiae magister orientalis rebellans, à Stillicone interemptus est. Gildo Africae comes rebellans consueta stipendia Romanis subtraxit, quem non multo post Stillico interficiens, Africam in jus pristinum redegit. Anno domini 400 Terraemotus per dies plurimos fuit. Coelum ardere visum est. Post Theodosium Magnum Arcadius orientis imperator factus est. Et Visigothi Hunnique Romanorum provincias multis incursionibus depopulati sunt. Anno domini 407 Grando vehemens apud Constantinopolim, et ejus suburbana cecidit 30 die septembris et 4 die post grandinem defuncta est Eudoxia Augusta, ut Socrates in historia tripartita author est. 286 Anno domini 4011 Romae foemina giganteae magnitudinis, de parentibus mediocris staturae nata, multis stupori erat. Vandali duce Crosco Gallias pervagati, multas urbes ac ecclesias devastarunt. Anno domini 412 Gainas fortissimus ille Scytha qui Romanum invasit magno cum exercitu imperium, cum eam ob causam quod Arcadius Romanorum imperator Arrianis templum in urbe Constantinopoli, concedere nollet, Bizantium expugnare atque penitus diripere conaretur , eas insidias stella ensis speciem referens portendit, quae supra modum splendida fuit (qualem nunquam antea apparuisse in literarum memoriam relatum est ) supra urbem ipsam relucens et à summo prope coelo ad terram ipsam pertingens. Eo anno cum Roma à Gotthis Alarico duce obsideretur & diriperetur , caedes tanta facta est, quanta aetas nulla à saeculo condito novit. Eam porro cladem stella illa gladii formam habens praecessit. Non enim milites tantum interiere neque in aliqua orbis parte mala haec constitere, sed omne genus hominum concisum est, et tota periit Europa : Asiae quoque pars non exigua attrita est. Plurima enim Lybiae, potissimum vero quae Romanis tributaria et subjecta fuit. Interitus namque multitudinem hostilis barbarorum demetivit ensis. Reliquam autem fames & pestilentiae, nec non agrestium ferarum greges, absumpsere. Praeterea motus terrae ingentes funditus urbes et domos evertentes, permultos in inevitabile exitium conjecere. 287 Multis etiam in locis terra hiatibus rupta, sepulchrum incolis ex temporaneum spontaneumque facta. Insuper aquarum pluvialium illuviones, et apud alios flammeae siccitates , apud quosdam fulmina conjecta, variam et insustentabilem edidere calamitatem. Quinetiam pluribus in locis grando saxis manuariis major, et circiter octonarum librarum pondus trahens, deferri visa est. Denique nivium vis et frigoris immanitas quos plagae aliae non praeripuerunt, occupatos extinxere. Quae omnia evidenter satis divinam depraedicarunt indignationem : De quibus singulatim commemorare, supra vires hominis fuerit. Tum vero tantum etiam solis deliquium fuit, ut stellae etiam medio die refulserint, quod deinde tanta siccitas est subsecuta, ut more insolito, multi mortales, et alia etiam animalia interierint. Quum autem sol defecit, fulgor quidam, simul in caelo apparuit, coni sive metae speciem gerens: 288 quem ineruditi quidam cometam, crinitamque stellam esse dixerunt. Nihil enim quae in eo visa sunt, cometae simile fuit. Nec fulgor is in comam abiit, neque stellae prorsus speciem retulit: sed veluti Lucernae cujusdam magnae flamma per se ipsam subsistere visa est, nec radii ejus aliqui stellae cujusquam formam subjere: ipso quoque motu variavit. Nam ea parte qua sol per aequinoctium oritur, fulgor is moveri coepit: et inde juxta eam, quae in Urfae cauda sita est, stellam ultimam sensim evadens ; ad occidentem cursum tenuit. Postquam autem coelum est dimensus, mota suo quatuor mensibus longius perfecto, disparuit. Vertex ejus aliquando quidem in magnam & acutam longitudinem abiit, ut coni rationem excederet. nonnunquam autem ad mensuram illius contractus est. Alia quoque monstrosa praebuit spectacula, quibus à natura solitarum apparitionum discessit. Videri autem coepit ab aestate media, fere usque ad Autumni finem. Idipsum quoque miraculum ingentium bellorum, et incredibilis hominum interitus indicium fuit. Deinceps vero terraemotus esse coeperant, qui non facile cum eis qui antea extiterant, conferri possent. Cum terraemotibus ignis quoque coelo quasi rupto delapsus , salutis spem omnem praecidit , cladem tamen hominibus non intulit. Divina namque benignitas, vento vehementi demisso, et igne undiquaque provoluto, in mare eum abjecit. Videre tum erat spectaculum novum fluctus ipsos, perinde atque regiones quasdam marinas plurimum igni ardere, quoadusque flamma prorsus in undis extincta est. 289 Anno domini 412 Quum in multis terrae locis, tanti essent terraemotus, laquearia, et tecta aedium, à se ipsis, ita magno cum sonitu, et fragore dirimi visa sunt, ut qui intus in domibus erant, clarè oculis coelum conspicerent. Et post ejusmodi rupturam, ita rursum sunt inter se aptè conjuncta, ut nemini tàm nouae rei significationem aliquam praeberent. Idem etiam in navibus, et domorum pavimentis, multis in locis accidit. Quaedam namque granaria in partibus inferioribus habitantes, frumento confertim, et subitò in eos per rimas patentes effuso, suffocarunt, solumque ipsum tàm commodè compactum reddiderunt, ut homines addubitarent, unde frumentum illud, quod caedem talem patrarit, profluxerit. Adhaec alia quoque ejus generis mala tum novo prorsus modo extitere, quae satis ostenderunt, non naturali aliqua ratione haec (sicuti Graecae superstitionis sectatores delirantes dicunt) provenire, sed divinae indignationis flagella ea hominibus immitti. 290 Multis certè quidem eo tempore visum est, irato ea Deo accidisse, propter tam apertam , quae máximo : illi Ecclesiae luminari Joanni illata eft, injuriam. Siquidem & imperatoris conjugem Eudoxiam, tum vita excedere contigit, vermibus escam factam, et urnam, cui imposita est, moveri cernere erat, Deo videlicet eum, qui per illam in Ecclesia concitatus fuerat, motum ostendente. Romam eo anno à Gothis vastatam esse autor est etiam Cassiodorus, Blondus, Haloander & alii. licet aliter sentiant Funccius, & quidam alii. Anno domini 412 Post Arcadii Imperatoris mortem Utice terra diebus 7 mugitum dedit. Stilico regnum Honorii Imperatori affectans, filio suo Tucherio, Reipublicae perniciosus efficitur, barbaras gentes ipse alias regno immittens, alias consensu suo fovens, unde solito gravius earum et maximè Vandalorum rabies per Gallias exarsit. Anno domini 413 Uticensi in litore apud Africam dens Gigantis inventus est tam ingens, ut si minutatim in modios nostrorum dentium concideretur, centum dentes inde fieri possent. Vandalis Galliam incursantibus, congressi Franci, Modigisilum regem cum 20 millibus Vandalorum extinxerunt. Anno domini 416 Judaeus quidam cum quaestus causa saepe in multis haereticorum Ecclesiis baptistatus fuisset, et demum etiam ad orthodoxorum, sub eadem intentione baptizandus venisset, aqua fontis subitò disparuit, et iterum allata aqua fonteque repleto, iterum atque iterum aqua disparens, virtutem Dei, et Judaei perfidam ostendit, Honorius Imperator sopitus in Africa haereticus, pacem reddidit ecclesiis. Perempto à suis Athanulfo Visigothorum rege, Sigericus regnare coepit. Anno domini 417 Occidentales quidam, ultimo anno cycli decennovalis pro embolismo communem annum tenentes, et per hoc in Pascha celebrando aberrantes, divino miraculo ad veritatem revocati sunt, In quadam enim Italiae Ecclesia ubi annuatim sabbato sanctae Paschae hora baptizandi solebat aqua divinitus manare, et statim ex sese redire, nullo deductorio penitus adparente, nunc temperius justo, id est 7 Calendas Aprilis Pascha celebrantes, aqua non emanans expectatione totius diei ac noctis fefellit. Legitimo autem die Paschae hora baptizandi aqua solito emanans 10 Calendas Maii, Pascba celebrari ostendit 291 Anno domini 418 Cometa usque ad mensem Septembrem visus est. Quo anno Judaei omnes ab Alexandria pulsi sunt, factione Cyrilli Episcopi. Unde multae ac nefariae caedes exortae sunt. Heraclianus consilio Sabiniani in Africa classem 4700 parans, Romam applicuit, à Marino turpiter fugatus, scapha Carthaginem petens, à militibus interemptus est. Anno domini 434 Memorabile est quod Judaeis Cretam inhabitantibus, hoc anno accidit. Seductor enim quem quidam ipsum Cacodaemona fuisse putant, totam eam insulam anno integro peragravit, Mosen se esse dictitans , qui Israelitas olim per mare rubrum eduxisset ex aegypto, missumque se denuò, ut dispersos Israelitas ad terram suam reduceret, cumque miseri Judaei spe falsa ducti, nimis cito crederent seductori, omnia sua bona aliis reliquerunt, statoque tempore omnes cum parvulis et uxoribus seductorem, qui eos praecedebat, sequebantur. Ventum erat ad rupem quandam mari imminentem, ibi Pseudomoses praecipiebat eis, ut involutis se vestimentis, in globorum modum de rupe versus mare, demitterent: 292 Iis sine mora obtemperantibus , multi in ipsis lapidum acuminibus collisi interiebant, multi aquarum vorticibus absorpti, stultitiae suae poenas dabant, periissent multi plures, nisi Christiani piscatores quosdam in mari periclitantes, mortique jam propinquos navibus excepissent, ii enim refocillati ad suos redeuntes, dolum periculumque eis revelarunt, quibus agnitis, omnes furore accensi Pseudomosen ad necem quaeritabant , qui nusquam comparens, suspicionem dedit se daemonem fuisse erroneum, humana forma, ut commodius quae vellet, efficeret, apparere solitum. Hac tanta calamitate moti, multi ex Cretensibus Judaeis , ad fidem Christi sunt conuerti. Anno domini 434 Cometa apparuit et mox post paucos dies apud Tolosam sanguis fluxit. Gizericus Hipponem Africae obsedit, atque tertio obsidionis mense beatus Augustinus Episcopus diem clausit extremum. Diaconus libro 1 Anno domini 444 Constantinopoli per quatuor Menses , terraemotu terra fluctuante, quidam coram omnibus orantibus in aëre divina virtute sublatus est. Piratae Siciliam longè lateque devastarunt. Romae defuncto Xysto pontifice, Leo primus in sede pontificia successor factus est. 293 Anno domini 448 Cometa assiduè multis diebus micante, in oriente terraemotus factus est. Attila Hunnanorum rex, Bledam fratrem ac consortem suum vocans, magnam partem Italiae bello adflixit, multas praeclaras urbes diripuit,et tandem congregatis exulibus, Venetiae in mari conduntur. Anno domini 454 Terraemotus penè assidui , et signa plurima in coelo visa sunt. Vespere ab Aquilone coelum efficitur rubeum ut ignis intermixtis per igneum ruborem clarioribus lineis, in hastarum speciem deformatis. Luna obscuratur. Cometes apparet, et multa alia horrenda. Et anno sequenti Attila Hunnanorum rex Vualametis Ostrogothorum regis, et Ardarici Gepidarum regis, et aliarum gentium auxilio fultus, à Pannoniis egressus, occidentale imperium invadit. 294 Anno domini 457 Super insulam Britanniae stella mirae magnitudinis apparuit, cuius radio globus igneus draconi similis adhaerebat. Ex cujus ore duo radii procedebant, quorum unus ultra Galliam se extendebat, alter verò versus Hiberniam tendens, in septem minores radios terminabatur. Saxones post mortem Aurelii Ambrosii regis, à pactione foederis soluti, invaserunt civitates et promontoria, ac ab Albania usque Eboracum omnia devastarunt. Anno domini 462 Leone jam alterum annum imperante , ingens terraemotus et fremitus usque adeò extitit, ut multae quidem in locis omnibus ruinae consequutae sint, Antiochia autem omnis ferè concuteretur. Clades ea veluti praemium futurorum malorum fuit, propterea quod cives ipsi à divinis legibus alieni, tanquam belvae feri animis essent, et vecordiae intemperiis omnibus agitarentur. 295 Gravissimus enim qui unquam fuere omnium terraemotus urbem eam invasit, quingentesimo sexto ab ea condita anno, decimoquarto mensis Septembris die, quarta noctis hora, ab eo terraemotu qui sub Trajano fuit, trecentis quadraginta septem annis exactis. ille namque cum centesimo vigesimo nono, suis legibus, ut libera republica ea urbs uteretur, eam afflixit. lste autem sub Leone quingentesimo sexto anno eam oppressit, sicuti hoc a studiosis repertum est. Et domos ejus ferè omnes disjecit , quum quidem populosissima foret: ita ut in ea solitudo nulla, aut locus quisquam inhabitabilis, aut neglectus esset. Magnificentissime autem exornata fuerat, propter ambitiosam multorum principum liberalitatem , qui operibus ibi extruendis, inter se concertarunt, et de gloria superare alii alios conati contenderunt. Conciderunt igitur imperiales domus una atque altera , aliae periculum evasere, unà cum vicino lavacro, quod sanè urbem incommoditate pristina liberavit , propterea quod reliquae balneae violenta inundatione ei incommodassent. Disjectae quoque quae pro imperatoriis aedibus fuere porticus, et quod eis impositum erat tetrapylum. Praeterea hyppodromi pro foribus turres et quaedam eis insistentes porticus. In veteri autem urbe domum aut porticum ullam non attigit. Concussit insuper et Trajani et Severi et Adriani lavacra. Plurima item aedificia et porticus in ea quae Ostracina dicitur vicinia , atque etiam quod vocatur Nymphaeum, quae omnia copiosissimè Joannes Rhetor in suis historiis refert. Terraemotus istius gratia, et propter aedificia diruta, Imperatorem ferunt urbi ei mille auri talenta tributi annui remisisse, multam quoque pecuniam ad publica aedificia renovanda dedisse. 296 Eadem tempestate, Thracia etiam, et Hellespontus, lonia omnis, et quae vocantur Cyclades insulae concussae sunt. Aedificia plura in Cnido & Coo collapsa. Constantinopoli verò et in provincia Bithynia imbres immensi, in tertium et quartum diem jugibus aquis coelitus in fluminum morem decidentibus, duraverunt: montes in planiciem deciderunt , vici maximi diluvio disparuerunt. Ex ingenti purgamentorum copia in quibusdam lacubus insulae extiterunt: sicuti in Boane, quae ad Nicomediam est, accidit. Alia praeterea multa accidere. Signa quoque in coelo conspecta. Nubes enim tubae specie ad dies quadraginta visa est. Quo tempore cinere etiam Constantinopoli, nubibus in ignem versis, pluit, qui cinis palmae minoris propè altitudine in tegulis jacuit: id quod evidentissimum indicium imminentis incendii fuit. Itaque cum tremore omnes urbe egressi, Deum precibus placarunt, ignea pluvia Deum abolere velle omnia dicentes. Porro Deo ad misericordiam converso, flamma extincta, et cinis horrendus in terram delatus est. De hoc Procopius etiam Caesariensis alicubi memorat, ex Bebio eum monte ortum habuisse scribens, unde ille quum plurimus redditus esset, vento violento in sublime actus, eo loci ubi ille conquievit, deciderit. Fortasse autem et Deus illum ita in sublimi aëre jactacum, in ea loca quae poena coercenda erant, conjecit. Terrae quem diximus motu ita ingruente, imperator Leo sibi metuens circa Sanctum Mamantem tabernacula posuit, ad sex menses ab urbe ingredienda abstinens, eoque modo se divinam iram declinaturum existimans. 297 Sequutum est perniciosum planem urbis Constantinopolitanae incendium. Majorianus Imperator contra Vandalos in Africam exercitum movit. Theodoricus territus nunciis, relicta Emerita, Gallias repetiit, ac pace fugata , caede furens: ecclesias, urbes ac villas omnes vastavit atque incendit. Anno domini 464 Leonis Imperatoris anno 4 apud Tholosam Galliae urbem, ex ejus medio sanguis tota die largissimo fluxit rivo: quod Gothi pro portento sive perditionis signo acceperunt. Proximo anno Theudemer Suenos et Scyros in ultionem fratris occisi, usque ad internitionem debellat. Anno domini 466 Anno Imperatoris Leonis sexto, pictor quidam cum salvatorem secundum similitudinem Jovis depingere voluisset, aruit tota ejus manus, Vincentius libro 21. capite 55 ex Sigeberto : qui tamen ad annum 463 posuit. Severus Ravennae à Ricimece Imperator occidentis factus est. In Gallia villae, greges ac alia multa fulmine tacta , ac duo juvenes in unum adustione concretis corporibus inventi sunt, Jordanis in libro annalium et Cuspinianus in consulibus. Anno domini 471 Anno Leonis Imperatoris undecimo, Viennae Austriae horrendo terraemotu aliquot templa et domorum aliquot palatia corruerunt: et feritas luporum aliarumque sylvaticarum bestiarum toto anno per urbem vagantium, homines devorabant. Adhaec palatium regis die sancto Paschae coelesti igne consumptum, ad cladem multum terroris addebat. Mortuo Uterprendagone Britonum rege, Arthurus ejus filius in regno sublimatus est. 298 Anno domini 488 Ab Humerico Vandalorum rege, in Theodorici ac Venantii consulatu, Christiani acerrime infestantur, in qua persecutione multis linguae sunt mutilatae, quibusdam quoque penitus abscisse, qui divinitus tamen curati, etiam sine linguis loquuti sunt, Sigisbertus et Marcellinus. Hac tempestate Tyrannus Honorichus morte satis miserabili, sed tantorum scelerum dignissima, vitam octavo regni sui anno finivit, nam putrefactum et ebulliens vermibus, non corpus tantum, sed partes etiam corporis ejus videbantur mandare sepulturae. Varia signa in coelo et insoliti cometae apparuerunt. Theodoricus Ostrogothorum rex à Mesia egressus et in Italiam profectus, Ordoacem Italiae regem bis sibi congressum, in fugam vertit, et Papiae inclusum ad triennium ibi obsedit. Eorico Visigothorum rege mortuo, Alaricus filius regni successor factus est. Anno domini 490 In Mineo Hispaniae fluvio pisces capti sunt, in quorum squamis ejus anni aera inscripta erant. Eo anno Feltheus et Fena Rugiorum rex, Herulos patria ejicere conabatur, quem Odoacer vicit, et occidit, gentemque Rugiorum penè delevit. Accueil Paranormal OVNI Prodiges Lycosthenes Dernière mise à jour: 29/07/2022